دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران در ‏آمریکای لاتین

نقش و تأثیر عوامل و مؤلفه‌های فرهنگی در سیاست خارجی امروزه بیش از هر زمان دیگری مورد توجه پژوهش‌گران حوزه روابط بین‌الملل است. دراین چارچوب پررنگ شدن نقش دیپلماسی عمومی و نیز مباحثی که با عنوان قدرت نرم و جنگ نرم مطرح می‌شود، دیپلماسی عمومی را به‌منزله زمینه‌ساز و تکمیل‌کننده دیپلماسی رسمی اهمیتی فزاینده می‌بخشد. تاکنون در باره مباحث نظری و نیز ظرفیت‌سنجی دیپلماسی عمومی ایران در مناطق مختلف جهان پژوهش‌هایی صورت گرفته است. حوزه آمریکای لاتین باتوجه به ظرفیت‌ها و همانندی‌های سیاسی، همسویی فرهنگی، عدالت محوری به‌مثابه گفتمان مشترک‌، رویارویی با سیاست‌های مداخله‌جویانه آمریکا، سابقه انقلابی و نیز ظرفیت‌های هم‌افزایی اقتصادی می‌تواند به‌مثابه برخی از ظرفیت‌های تقویت دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در قبال این کشورها مورد توجه قرار گیرد. در مقابل تصویرسازی منفی از جمهوری اسلامی ایران، منحصر شدن مناسبات به مبادلات تجاری و شناخت اندک مردمان دو منطقه از یکدیگر و نیز نفوذ محدود دیپلماسی رسمی، ضرورت و اهمیت تقویت دیپلماسی عمومی ایران در آمریکای لاتین را نشان می‌دهد. این مقاله کوشیده است با بحث نظری درباره  دیپلماسی عمومی به وضعیت دیپلماسی عمومی جمهوری اسلامی ایران در آمریکای لاتین و موانع و فرصت‌های فراروی آن بپردازد و راهکارهایی برای تقویت سطوح مختلف دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران در آمریکای لاتین ارائه کند.